جريان تولد امام زمان (ع)

حکيمه خاتون ، دختر امام محمد تقي مي گويد روزي امام حسن (ع) مرا خواست و فرمود :
«عمه»، امشب نيمه ي شعبان است ، نزد ما افطار کن ، که خداوند در اين شب فرخنده ، کسي را به وجود مي آورد که حجت او در روي زمين است . عرض کردم :«مادر اين نوزاد کيست ؟ امام (ع) فرمود :«نرجس » . گفتم : «فدايت شوم ، نرجس که بچه دار نيست ؟!» . امام (ع) فرمود : «همين است که مي گويم» . من به خانه ي حضرت آمدم ، سلام کرده نشستم . نرجس خاتون آمد تا کفش مرا از پايم در آورد و گفت :«اي بانوي من ، شب به خير !» . گفتم : «بانوي من و خاندان ما تويي » . گفت : «نه ، من کجا و اين مقام بزرگ کجا؟». گفتم :«دخترجان ، امشب خداوند پسري به تو مي دهد که سرور دو جهان خواهد بود» . چون اين سخن را شنيد، با خجالت نشست . سپس نماز شام را گزاردم و افطار کردم و خوابيدم .
سحرگاه براي اداي نماز شب برخاستم . بعد از نماز ، ديدم نرجس خوابيده و از نوزاد خبري نيست . پس از نماز، دوباره خوابيدم و بعد از لحظه اي با نگراني بيدار شدم ، ديدم نرجس خوابيده است . در آن حال ، درباره ي وعده ي امام (ع) ترديد کردم ، که ناگهان امام از جايي که تشريف داشت ، با صداي بلند مرا صدا زد و فرمود :«عمه ، تعجب نکن که وقت نزديک است ».
چون صداي حضرت را شنيدم ، شروع به خواندن سوره ي سجده و يس کردم . در اين وقت ، نرجس با حال نگراني از خواب بيدار شد . من به او نزديک شدم و نام خدا را بر زبان جاري کردم و پرسيدم :«آيا احساس چيزي مي کني ؟». نرجس گفت :«ناراحت مباش و دل قوي بدار ، اين همان مژده اي است که به تو دادم ». سپس هر دو به خواب رفتيم . اندکي بعد برخاستم ، ديدم بچه به دنيا آمده و روي زمين ، با اعضاي هفتگانه خدا را سجده مي کند. آن ماهپاره را در آغوش گرفتم.
در اين هنگام ، امام(ع) صدا زد :«عمه جان ، فرزندم را نزد من بياور» . چون او را نزد پدر بزرگوارش بردم ، امام(ع) دستهاي خود را زير رانها و پشت بچه گرفت و پاهاي او را به سينه ي مبارک خود چسبانيد و بر چشم و گوش او دست کشيد ، سپس فرمود : «عمه جان ، او را نزد مادرش ببر و باز به نزد من برگردان ، روز هفتم نيز بچه را نزد من بياور». چون روز هفتم به حضور امام (ع) شرفياب شدم ، فرمود:«عمه ، فرزندم را بياور». او را در قنداقه اي پيچيده ، نزد حضرت بردم و امام (ع)مانند بار اول ، فرزند دلبندش را نوازش کرد. (1)

وليمه

وقتي امام زمان (عج) به دنيا آمد، امام حسن عکسري(ع) عثمان بن سعيد را احضار کرد و به او فرمود :«ده هزار رطل نان و ده هزار رطل گوشت خريده ، به حساب من ميان بني هاشم قسمت کن و چند رأس گوسفند هم براي او قرباني کن».(2)

مرغان سفيد

ابوعلي خيزراني از خدمتکاران امام حسن عسکري (ع) نقل مي کند که هنگام تولد امام زمان (عج) ، ديده است که نوري از سر و صورت آن حضرت به اطراف آسمان مي درخشيد و مرغان سفيدي چند ، در آسمان به پرواز در مي آمدند و بالهاي خود را بر سر و صورت و بدن آن مولود مسعود مي کشيدند و پرواز مي کردند. چون اين خبر را به امام حسن عسکري (ع) دادند ، تبسم کرد و فرمود : «آنها فرشتگان آسمانها بودند ، که در ظهور اين نوزاد ياوران او خواهند بود».(3)